Ht Roberts & Pascale Michiels (B) Acoustic Blues & Americana Het Loodscafé Aarschot (13-10-2019) reporter & photo credits: Freddie info club: De Loods info artist: HT Roberts - Pascale Michiels © Rootsville 2019

Oef, enfin, endlich, at last...na enkele hoogstaande jazzconcerten met onder meer "Laughing Bastards" en het "RVB Quartet" en vorige donderdag nog "De Loods in Rock" met het "Stef Paglia Trio" zitten den Thesse en zijn crew weer on the right track wat betreft het nieuwe seizoen. Zo kan ook het warme "Loodscafé" met de JJ's aan het roer niet achter blijven en dus beginnen ze hier het seizoen dan maar met een klepper van formaat.

De naam "Herman Temmerman" zal misschien zo onmiddellijk geen belletje doen rinkelen, maar wanneer we het hebben over "Ht Roberts" komen zowat alle sterren aan het songwriters firmament op te lichten. Samen met stadsgenoten Bruno Deneckere en Nils De Caster kan je "Ht Roberts" beschrijven als de créme de la créme van onze Belgische songwriters. Eerder dit jaar bracht "Ht Roberts" nog het prachtige album "Sunbust & Silk" (album report) uit met aan zijn zijde nog zo een warme persoonlijkheid, Pascale Michiels. Een album waarbij Blues en Americana in elkaar verstrengeld raken en dat komt misschien omdat Ht Roberts de blues in zijn leven heeft omarmd door opa te worden. Blues of Americana of Americana en Blues we zijn er in alle geval klaar voor om hier samen met "Ht Roberts & Pascale Michiels" een warme zondagnamiddag te gaan beleven.

Met "Pascale Michiels" in de rangen kan je ervan op aan dat er op het podium wel enkele niet- alledaagse instrumenten de revue zullen passeren zoals we ze ook kennen bij "Billy & Bloomfish" en die onovertroffen "Rielemans Familie". Alle instrumenten en percussie attributen bij naam noemen is voor mezelf gelijk aan de Mount Everest beklimmen en dus een niet te nemen hindernis. Daar tegenover hebben we dan nog de intieme en warme klankkleur van "Ht Roberts", en eerlijk, meer hebben we niet nodig.

Het wordt meteen ijzig stil wanneer Pascale een beklijvende intro weggeeft van "Sunburst & Silk" op haar Chinese fluit. Een instrument dat je kan beschrijven als een mini didgeridoo maar waarvan de warme klanken hier meteen "Het Loodscafé" komt te vullen. Iedereen meteen "Zen". Gevolgd door nieuw werk als "Compass Needle" en werk uit het laatste album "Sunburst & Silk" met onder meer "These Are Not The Days" kan iedereen hier aanwezig het al aanvoelen dat er iets speciaals zit aan te komen.

Voor deze "Ht Roberts" is het schrijven van nieuwe nummers alsof het niets lijkt, het enige wat hij nodig heeft is zijn peignoir en een stel roze pantoffels. De rest is simple comme bonjour maar dan in het Ghents. Wanneer teksten als "Southbound" en "One Man Blues" zo maar uit de pen komen te vloeien kan je hier zonder al teveel schroom spreken van een muzikaal genie, en daar kan diene Zimmerman soms nog een puntje aan zuigen. We mogen toch ook al eens chauvinistisch zijn hé?

Dat er na deze "Sunburst & Silk" nog veel moois zit aan te komen kunnen we hier in première ervaren met het prachtige "Old Man and The Sea". Hierna krijgen we een instrumentaal nummer welk "Ht Roberts" opdraagt aan de moed en zelfopoffering van "Pascale Michiels" om steeds weer aan zijn zijde te staan. Een Pascale Michiels waar je eveneens stil van wordt. Het is om het even welk attribuut ze ter hand neemt ze hebben allen hun duidelijke inbreng in deze nummers. Vanaf de tromvellen over een Chinese Ruan tot en met een zakje gevuld met "okkernoten" ;-), ieder geluid, iedere streling kan je horen. Begeesterend mooi en bij wijlen de adem afsnijdend. Wat wel verlichtend werkte is dat we aan het einde van "deel 1" weer ongestoord konden ademen.

Ook "deel 2" gaat in diezelfde hoogstaande lijn verder. Je hoefde zelfs geen theatermeester met stok om het geroezemoes te doen stoppen. Nee alle geluiden verstomden meteen bij het horen van "Reïncarnation Blues" en het instrumentale "Ladybugs in The Woodpile" en daar kan Pascale met het geluid uit de cowbell of destijds een Joke Schauvliege nu eens niets aan veranderen. met "Don't Turn A Stranger Away From Your Door", voelden ook wij ons in een goede bui, alsof het reeds kerstmis was.

Ook veel nieuw werk viel ons te beurt hier in "Het Loodscafé" met nummers als "Slow Walker" en "Go Down South", dit laatste als een homage aan "den otto" en La Douce France. Met een perfecte mix van Blues en Americana stond het als een paal boven water dat eenieder zichzelf hier had verzekerd van een enchanted afternoon. Vrie waas waren ook de bindteksten die Ht Roberts uit de mouw kwam te schudden en niet zelden waren ze autobiografisch te noemen. Bindteksten die veelal gepaard gingen met een goede dosis Ghentse humor met ook met regelmaat een knipoog naar onze politiek. Een van de beste vond ik die over de drie banjo's. Er lag eens een banjo...nee, voor de volledige clue kan je best eens gaan luisteren naar deze "Ht Roberts & Pascale Michiels" wanneer ze eens optreden in je buurt. Een concert dat je jezelf hoegenaamd niet zult beklagen, dit is onwaarschijnlijk hoogstaand mooi te noemen. Two Geniuses, one heart, one soul....zuu schuune

Voor nog een greep uit het komende aanbod van dit jaar zie de concertkalender. Zo krijgen we Folk met het "Cathryn Claire Trio", Blues met "Grunting Pigs", Blues en Folk met "Lucifer Mo'Blues", Americana met "David Ronaldo & The Dice" en Jazz met het "Blue Trippin' Trio" en "Anne Wolf Quatuor" en zo zit 2019-2020 dan weer snor hier in De Knoet & co. En nu maar hopen dat ik het jaar juist heb ;-).